در این ویدئو بخشی از دوره علم فکر کردن انسان به نام بدگمانی از دانشگاه queen lands را مشاهده خواهید کرد. نظریه برنامه‌ریزی اشتباه که با عنوان همه ما گناهکاریم نیز معروف است، در واقع ایده دنیل کانمن است که در سال 1970 ارائه شد. بر اساس این نظریه شواهد زیادی مبنی بر اینکه ما هیچ کنترلی بر روی کارهایی که انجام می‌دهیم و نتیجه‌ای که حاصل می‌شود، نداریم. نقش برنامه‌ریزی در نحوه اجرای کارهای بزرگ، میزان واقعی بودن تصوراتمان از خودمان و همین‌طور بررسی نتایج آزمایش پاتریشیا کراس را در این ویدئو مشاهده خواهید کرد.

برنامه‌ریزی چقدر بر روی نتایج کارهای ما تأثیر می‌گذارد؟

برنامه‌ریزی دقیق برای انجام کارهای پیچیده و بزرگ تقریباً محال و غیرممکن است. یکی از مثال‌های خوب در این زمینه، پروژه خانه اپرای شهر سیدنی است. این پروژه بر اساس برنامه‌ریزی‌هایی که انجام شده بود، باید در سال 1963 و با بودجه‌ای معادل 7 میلیون دلار به اتمام می‌رسید؛ اما اتمام این پروژه ده سال بیشتر از آنچه برنامه‌ریزی شده بود به طول انجامید و حدود 102 میلیون دلار هزینه شد. همه ما در ابتدای شروع تعطیلات تصمیم می‌گیریم که تعدادی کتاب بخوانیم و از اوقات فراغت خود نهایت استفاده را ببریم؛ اما در پایان تعطیلات اغلب شاهد آن هستیم که در بهترین حالت تنها چند فصل از یک کتاب را مطالعه کرده‌ایم.

چقدر مهارت‌ها و توانایی‌های ما با تصوراتمان از خودمان منطبق است؟

بر اساس شواهد، اکثر افراد نمی‌توانند در مورد میزان توانایی‌ها و مهارت‌های خود تحلیل درستی داشته باشند و همه ما فکر می‌کنیم نسبت به دیگران برتری داریم و متفاوت هستیم؛ در صورتی که در واقعیت این‌گونه نیست. پاتریشیا کراس بر روی استادان دانشگاه آزمایشی انجام داد و از آن‌ها خواست که بگویند چقدر نسبت به بقیه اساتید دانشگاه برتری دارند. حدود هفتاد درصد از آن‌ها تصور می‌کردند نسبت به دیگران بهتر هستند در صورتی که می‌دانیم در واقعیت این‌گونه نیست.